Iedere week op De Pop-Professor draait om een bepaalde artiest. De Artist of The Week van deze week: Peter Gabriel.
Iedere week op De Pop-Professor draait om een bepaalde artiest. Deze week is dat Peter Gabriel. Vier specials over hem te vinden op deze website, en; je kunt ook stemmen: wat zijn jouw favoriete tracks van Peter Gabriel?
Bron: wikipedia.nl
Deel 1 (23 februari 2016):
Gabriel was in 1967 samen met Mike Rutherford, Anthony Phillips en Tony Banks oprichter van de symfonische rockband Genesis. Genesis was een samenvoeging van de schoolbands Anon en The Garden Wall, en speelde in eerste instantie covers van onder meer The Yardbirds, Otis Redding en The Rolling Stones. Al snel ontdekten de leden van Genesis hun talent om zelf songs te schrijven, en onder productie van Jonathan King brachten zij hun eerste album uit: From Genesis to Revelation. Dit album flopte. Bij liveoptredens viel Gabriel op door zijn extravagante kostuums en zijn klagende zang. Na de albums From Genesis To Revelation en Trespass stapte Anthony Phillips wegens podiumangst uit de band. Gitarist Steve Hackett en drummer Phil Collins werden aangetrokken als vervangers. Met Selling England by the Pound (1973) was Genesis voor het eerst succesvol. Het album bracht de groep haar eerste hitsingle, I Know What I Like. Strubbelingen tussen Gabriel en de rest van de groep tijdens de opname van het conceptalbum The Lamb Lies Down On Broadway (1974) leidden uiteindelijk tot het vertrek van Gabriel in 1975.
Gabriels eerste soloalbum werd opgenomen in Toronto in 1976 en werd uitgebracht in februari 1977. De naam van dit album was net als de volgende drie albums eenvoudigweg Peter Gabriel. Al snel kreeg het werk de bijnaam Car, naar de auto die op de cover stond. Gabriel was niet van plan een andere naam te geven aan zijn albums dan Peter Gabriel. Het idee hierachter was om een merk en een product met een eigen identiteit te creëren. De hoes van het album is een foto van een Lancia-auto met regendruppels op de ramen, waar Gabriel door naar buiten staart.De single Solsbury Hill werd een hit en groeide uit tot een van de meest gespeelde nummers van Gabriel, zowel op het podium als hoevaak hij gedraaid wordt op de radio. Ook het nummer Here Comes The Flood is afkomstig van dit album. Opvallend was dat Gabriels sologeluid meer toegankelijk, minder zwaar en vooral minder rock was dan men gewend was van zijn Genesis-tijd.
Gabriels tweede album werd in het voorjaar van 1978 opgenomen, onder andere met gitarist Robert Fripp. Deze plaat, ook Peter Gabriel genaamd, werd bekend als Scratch. Gabriels geluid en stijl waren veranderd in vergelijking tot het vorige album. Het geluid was veel somberder dan op het eerste album. De track D.I.Y. werd uitgebracht als single. De cover van Scratch bestaat uit een foto van Gabriel, waarbij hij met zijn vingers scheuren aanbrengt in de foto.
Met het uitbrengen van zijn derde soloalbum in mei 1980 ontwikkelde Gabriel zijn eigen unieke geluid en stijl. Melt, zoals de plaat bekend is geworden, was Gabriels eerste nummer 1-album in Engeland. De titel Melt is een verwijzing naar de afbeelding op de omslag, waarop Gabriels gezicht wegsmelt. Naast de reguliere bandleden Tony Levin op bas en Jerry Marotta op drums, werkten diverse gastmuzikanten aan dit album mee, waaronder Phil Collins op drums, Kate Bush als achtergrondzangeres en Paul Weller, Robert Fripp, Dave Gregory en David Rhodes op gitaren.
In 1980 stond Gabriel aan de wieg van WOMAD (World of Music, Arts & Dance). WOMAD organiseert in jaarlijks terugkerende festivals een samengaan van traditionele en moderne muziek, met inbreng uit alle hoeken van de wereld. Kort daarna richtte Gabriel Real World op, een studio en platenlabel om artiesten uit de hele wereld te promoten. De opnames worden veelal gemaakt in een Europese studio, vaak ook in zijn eigen studio bij het Engelse Bath, met Westerse producers en technici. Gabriel probeert zo om de kloof tussen de werelddelen een stukje kleiner te maken.
Vier en een halve minuut om mee te luisteren naar The Nest That Sailed The Sky?
Deel 2 (24 februari 2016):
Gabriels vierde soloalbum werd opgenomen tussen 1980 en 1982, en leunde zwaar op nieuwe invloeden van samples en drums/ritme-machines, inhakend op de toenemende invloed van wereldmuziek. Het platenlabel was ontevreden met het feit dat het album opnieuw Peter Gabriel zou gaan heten, en het dwong Gabriel om het album een naam te geven. In de Verenigde Staten werd het album als Security verkocht. De cover is een intrigerend en verontrustend beeld, dat lijkt op een masker of vervormd gezicht, afkomstig uit een aantal video-experimenten van Gabriel. De single Shock The Monkey werd een succes en de eerste hit van Gabriel in de Verenigde Staten. In 1982 maakte hij zijn derde wereldtournee als soloartiest: Playtime Tour 1988. Tijdens deze tournee was zijn hele gezicht telkens geschminkt. Als onderdeel van de Playtime Tour 1988 trad Peter in Nederland en België op in het Congresgebouw (Den Haag), Rock Torhout Festival (Torhout), Rock Werchter Festival (Werchter) en Vorst Nationaal (Brussel).
Op 3 oktober 1982 vond een eenmalig reünieconcert plaats van de leden van Genesis van dat moment (Collins, Rutherford, Banks, Stuermer en Thompson) met Peter Gabriel, genaamd Six of the Best Reunion Concert. Dit concert stond ook in het teken van WOMAD.
In 1983 verscheen de registratie van de Playtime Tour 1988 als dubbelalbum onder de naam Peter Gabriel Plays Live. Het uit zestien nummers bestaande album werd opgenomen tijdens vier shows. Een opvallende close-up van Gabriels gezicht (dat volledig was geschminkt) - genomen door fotograaf Armando Gallo - werd de albumomslag.
In 1984 schreef Gabriel de soundtrack voor de speelfilm Birdy, van regisseur Alan Parker.
Gabriel bereikte definitief de status van superster in 1986 met zijn vijfde soloalbum So. Het album werd dubbel platina en won meer dan vijftig awards. Detail is dat So een veel groter succes werd dan het album Invisible Touch van Gabriels oude band Genesis, dat op ongeveer hetzelfde moment op de markt kwam.
De eerste single van So was Sledgehammer, een enorm commercieel succes aan beide kanten van de Atlantische Oceaan. Opvallend was de videoclip, door gloednieuwe technieken van stop-motion-animatie. De videoclip wordt tot op de dag van vandaag hoog genoteerd in lijstjes van de beste videoclips. Ook de tracks In Your Eyes, Don't Give Up (een duet met Kate Bush), Red Rain en Big Time bestormden wereldwijd de hitlijsten.
Samen met zijn band maakte Peter Gabriel tussen 1986 en 1989 de grootste tournee in zijn carrière tot dan toe, onder de naam This Way Up, spelend in uitverkochte stadions, muziekhallen en festivals over de gehele wereld, waaronder twee concerten in Ahoy Rotterdam en op de Belgische muziekfestivals Rock Torhout en Rock Werchter. Op So en de "This Way Up"-tour verving de Fransman Manu Katché, o.a. bekend als drummer in de begeleidingsband van Sting, Jerry Marotta op de drums. De laatste jaren is Ged Lynch de drummer, zowel in de studio als op het podium.
Deel 3 (25 februari 2016):
Gabriel is altijd betrokken geweest bij de strijd voor mensenrechten, met name in Zuid-Afrika. In 1988 en 1990 was hij ook betrokken bij de Nelson Mandela-concerten in het Wembleystadion. Hij organiseerde de Human Rights Tour in samenwerking met Amnesty International. Aan deze tour deden onder andere ook Bruce Springsteen, Sting, Youssou N'Dour en Tracy Chapman mee.
In 1989 componeerde Peter Gabriel opnieuw een soundtrack voor een film, namelijk The Last Temptation of Christ, een film van Martin Scorsese. Voor dit album ontving Gabriel een Grammy Award.
Door zijn werk voor WOMAD en Real World, en omdat het privé niet zo lekker liep, duurde het even voor de opvolger van So zich aandiende. In 1992 verscheen dan eindelijk Us, een veel somberdere plaat dan de voorgangers. Steam en Digging In The Dirt waren de meest succesvolle singles. Hoewel dit album het succes van So niet kon evenaren, werd het toch een commercieel succes. Secret World werd de naam voor de grote wereldwijde tournee die Gabriel maakte in 1993 en 1994. Peter Gabriel pakte uit met grote podia en veel show-elementen, wat deed denken aan zijn tijd bij Genesis. De Amerikaanse Paula Cole nam de vrouwelijke zangpartijen voor haar rekening. Opnieuw vonden er concerten plaats in Nederland en België, namelijk twee optredens in Ahoy Rotterdam en één in het Congresgebouw in Den Haag, ten gevolge van het eerste WOMAD-festival dat in Nederland werd georganiseerd. Naast dat Gabriel voor de derde keer in zijn solocarrière Rock Torhout en Rock Werchter aan deed, trad hij ook op in de Flanders Expo in Gent. Voor de dvd-registratie van deze tournee ontving Gabriel opnieuw een Grammy Award.
In de jaren na deze succesvolle tournee bleef Gabriel uit de schijnwerpers, tot hij in 2000 de muziek schreef voor de Millennium Dome Show, het grootse spektakel in de Londense Millennium Dome. Dit werk heette OVO. Aan het project werd meegewerkt door onder meer Neneh Cherry, Liz Frazer en tal van muzikanten uit minder voor de hand liggende muziekstromingen. Het resultaat was een bundeling van wereldmuziek, waarbij de beelden even belangrijk waren als de muziek.
In 2001 schreef Gabriel de soundtrack voor de film Rabbit-Proof Fence van Phillip Noyce, die uitkwam in 2002. Dit jaar komt ook het album Up op de markt. Dit album was lang van tevoren aangekondigd, maar sloeg alleen aan bij de Gabriel-fans. Het geluid was te somber, te mystiek voor het grote publiek. Ook ging Gabriel weer op wereldtournee onder de naam Growing Up. Door het succes van deze concertreeks, waarbij Ahoy Rotterdam en Vorst Nationaal in de agenda was opgenomen, werd in 2004 besloten een nieuwe tournee eraan vast te plakken, onder de naam Still Growing Up. (Opnieuw gaf Gabriel acte de présence in Ahoy en Vorst). Tevens werd er in 2004, na Shaking The Tree uit 1990, een nieuwe greatest hits-cd op de markt gebracht. Deze dubbel-cd kreeg de naam Hit.
Deel 3 van de special sluiten we af met Après Moi. Vergeet niet te stemmen!
Deel 4 (26 februari 2016):
Van 2003 tot 2010 blijft Gabriel actief met diverse multimedia-projecten, bijdragen voor speelfilms en tours.
Na in 2003 een muzieknummer geschreven te hebben voor het computerspel Uru: Ages Beyond Myst, leverde Peter Gabriel de muziek voor het vierde deel in de Myst-saga: Revelations. Hij was zelfs erg betrokken en aangetrokken bij het project dat hij in een voice-over voorzag.
In 2004 voerde Gabriel het nummer Book of Love uit voor de film Shall We Dance? (ook uit 2004). Deze cover van The Magnetic Fields wordt later, in 2015, succesvol gecoverd door Gavin James.
In 2005 werd Gabriel door Bob Geldof gevraagd de line-up te verzorgen voor Afrika Calling, het onderdeel van Live 8 waarbij artiesten uit Afrika het podium betraden.
Bij de officiële opening van de Olympische Winterspelen coverde Gabriel tijdens de live-uitzending in Turijn Imagine van John Lennon.
Op 25 juli 2009, tijdens het WOMAD-festival in Charlton Park, bracht Gabriel twee nummers ten gehore, die op 25 januari 2010 op zijn nieuwe album Scratch My Back kwamen, The Boy in the Bubble (een cover van Paul Simon) en het in 2004 al eens uitgevoerde Book of Love. Op het album covert Gabriel één nummer van elk van de volgende artiesten: David Bowie, Paul Simon, Elbow, Bon Iver, Talking Heads, Lou Reed, Arcade Fire, Magnetic Fields, Randy Newman, Regina Spektor, Neil Young en Radiohead. Op het in 2013 uitgekomen album and I'll scratch yours maken deze artiesten een cover van een track van Peter Gabriel.
Ter promotie van dit album ondernam Gabriel in 2010-2011 een tournee onder de naam The New Blood Tour. In deze tournee zijn geen gitaren, bas en drums te horen, maar uitsluitend een orkest. Bij deze tournee doet hij op 16 september 2010 Vorst Nationaal en een dag later het Gelredome in Arnhem aan.
Om het 25-jarig jubileum te vieren van zijn succesvolste soloalbum So, tourt Peter Gabriel in het najaar van 2012 door Noord-Amerika, in najaar 2013 vervolgd met een Europese tournee. In deze concertreeks, Back to front genaamd, wordt Gabriel vergezeld door vele leden van de toenmalige band en zijn na de pauze de nummers van So ter gehore gebracht. Op 30 september 2013 trad hij op in de Ziggo Dome in Amsterdam en een dag later in Vorst Nationaal in Brussel. De opnamen van deze concerten zijn (per locatie) uitgegeven op cd.
Dit was dé week van Peter Gabriel! Bedankt voor het lezen van de specials! Afgelopen week heb je op deze site ook kunnen stemmen op jouw favo songs van Peter Gabriel. Hieronder die top 3:
1. Peter Gabriel ft. Kate Bush - Don't Give Up
Reactie plaatsen
Reacties