Popprinses Zara Larsson bracht afgelopen week debuutalbum 'So Good' uit. Het is niet ongekend en divers, het is niet even origineel, maar Larsson weet met dit debuut wel meteen tot de toppen van de muziekindustrie door te dringen.
Albumopener 'What They Say' zet meteen al de toon voor het debuut van de Zweedse zangeres. 'So Good' bevat veel pophits, soms een beetje zoetgevooisd, maar altijd lekker catchy, zoals we van Larsson gewend zijn. 'Lush Life' en 'I Would Like', twee van Zara's vele singles die we al kenden, zijn natuurlijk regelrechte hits en kokmen ook in deze albumvolgorde goed tot hun recht. Op 'So Good', een iets rustiger nummer dat wat meer naar het hiphop-spectrum toeneigt, horen we een featuring vann rapper Ty Dolla $ign en hierop volgt 'TG4M', een dancehall-achtige track die erg lijkt op de muziek van Major Lazer. Niet bijster origineel dus, maar dat is de muziek van Zara Larsson sowieso niet heel erg. Eigenlijk gaat het daar ook niet altijd om in de poopmuziek, maar toch. Naast die kleinere tegenvallers is er ook 'Only You', een standaard popliedje, opgebouwd uit een tof melodietje. Ook de gitaar helpt de track heel erg omhoog, maar als het om hitpotentie gaat zal dit waarschijnlijk niet heel veel doen. Nummer zeven van de plaat heet 'Never Forget You' en was de tweede single die Zara Larsson officieel uitbracht en die haar tot hoog in de hitparaderegionen bracht. Op het nummer doet MNEK mee, een Britse zanger en rapper, en hij lijkt 'Never Forget You' nog een extra boost te geven. Dat Larsson zeker niet vies is van een beetje hiphop, blijkt ook op 'Sundown', dat later verandert in een vrolijk popliedje. Alle rappers staan dan ook voor haar in de rij, zo blijkt uit de zoveelste gastbijdrage, deze keer van WizKid. 'Don't Let Me Be Yours', een klein singer-songwriternummer, doet ook weer aan veel artiesten denken. Onder andere Ed Sheeran, een beetje P!nk en weer Major Lazer komen om de hoek kijken. 'Make That Money Girl' en 'Ain't My Fault', twee redelijke nummers, volgen en hierna is track twaalf op de plaat aan de beurt, 'One Mississippi' geheten. Een redelijk goed nummer, maar het blijft niet goed in je hoofd hangen zoals de meeste tracks van de zangeres dat wel doen. Snel skippen en verder naar 'Funeral', waarvan het intro redelijk lijkt op Pharrel's 'Marilyn Monroe' en 'Shower' van Becky G (uiteraard lijkt het ook op een klassiek stuk). Na drie vierde minuut ontploft het echter en verandert 'Funeral' in een melodramatische, uptempo powertrack. Over power gesproken, ook 'I Can't Fall In Love Without You' zit vol energie, ook al zou je het niet zeggen van zo'n klein pianoliedje. Dit mag echter een goede popballad genoemd worden. Het album wordt afgesloten met 'Symphony', Zara's nieuwe single in samenwerking met Clean Bandit. De track bevat alles wat een nummer tot hit kan maken: energie, goede zang, een herkenbaar deuntje, en toch is het één van de 'softere' Zara Larsson-nummers. Niet zo energiek als normaal, zeg maar. Wél lekker.
Zoals ik al zei: voor originaliteit hoef je het bij Zara Larsson en op 'So Good' niet te zoeken. Wel staan op de plaat lekkere fluitnummers, waarvan het bij de eerste keer luisteren al lijkt alsof je ze tien jaar kent.
Eindwaardering: 7,5 van 10
Reactie plaatsen
Reacties