Iedere week op De Pop-Professor draait om een bepaalde artiest. De Artist of The Week van deze week: AC/DC.
Iedere week op De Pop-Professor draait om een bepaalde artiest. Deze week is dat AC/DC. De zanger van de band, Brian Johnson, heeft namelijk moeten stoppen met optreden vanwege gehoorschade. Hij sluit een einde van zijn carrière niet uit. Axl Rose, frontman van Guns 'N' Roses, vervangt Johnson de komende tijd tijdens optredens. Daarom deze week een special over AC/DC: van het begin tot het eind; hoe heeft de band zich al die jaren gevormd tot wat ze nu zijn? Ook kun je natuurlijk stemmen: wat zijn je favoriete tracks van AC/DC?
Bron: wikipedia.nl
Deel 1 (19 april 2016):
AC/DC werd in 1973 in Sydney geformeerd door Malcolm Young. Deze gitarist, afkomstig uit een Schotse muzikale emigrantenfamilie, had na zijn middelbareschooltijd in enkele bandjes gespeeld met weinig succes. Hij wilde een nieuwe rockband beginnen. Na een advertentie te hebben geplaats vond hij enkele muzikanten: Larry van Kriedt op de bas, Colin Burgess op drums en als zanger Dave Evans. Er werd door de muzikanten geopperd om een toetsenist toe te voegen maar Young vond dat er een tweede gitarist nodig was. Zijn jongere broer Angus Young had ook al wat ervaring als gitarist in verscheidene bands en dus kreeg hij de vraag om bij Malcolms band te komen spelen. De naam AC/DC, een afkorting voor alternating current/direct current (wisselstroom respectievelijk gelijkstroom), is bedacht door de zus van Angus en Malcolm, Margaret, die het gelezen had op een elektrisch toestel (volgens de ene bron was het haar stofzuiger, volgens een andere haar naaimachine). AC/DC is ook slang voor biseksualiteit, maar dat staat verder los van de band AC/DC.
Het eerste concert werd gegeven op 31 december 1973 in de Chequers Club in Sydney. De groep speelde veel covers maar ook eigen songs, waaronder Can I Sit Next to You Girl en Rockin' in the Parlour. Deze songs werden in februari 1974 in de studio op plaat gezet. Op het moment van die opname waren Burgess en Van Kriedt al vervangen door bassist Neil Smith en drummer Noel Taylor. Toen de single met die twee songs in juli 1974 uitkwam, trad de groep op tv in de Last Picture Show op. De band wisselde gedurende die periode zo vaak van bezetting dat Malcolm noodgedwongen soms bas speelde en de band diverse leden de revue zag passeren. Evans werd door de broers Young te glam gevonden en hij werd dan ook ontslagen. De toenmalige manager van de band, Dennis Laughlin (voormalig zanger van Sherbet), viel toen enkele keren in als zanger.
Het producersduo Harry Vanda/George Young (de oudere broer van Malcolm en Angus), dat in de jaren 60 succes gekend had als leden van The Easybeats, zag wel wat in de band en nam ze onder contract. Voor de band werkte een chauffeur: Bon Scott, die inmiddels wist dat de band een nieuwe zanger zocht. Na een auditie werd hij aangenomen.
Het eerste album werd in het najaar van 1974 opgenomen, maar op dat moment bestond de band nog maar uit Scott en de gebroeders Young. Daarom werd sessiedrummer Tony Currenti ingehuurd en verzorgde George Young het baswerk op het debuutalbum High Voltage. Pas begin 1975 had de band een vaste bezetting. Met Phil Rudd op drums en Mark Evans op bas werden de zalen in Australië plat gespeeld en dankzij Angus' maniakale podiumact (gestoken in kostschooluniform, headbangend, over de grond rollend en zelfs op de nek van Bon het publiek doorkruisend) kregen ze een enorme aanhang en geduchte reputatie. In sommige steden in Australië werd de band geweerd en tijdens optredens braken soms gevechten uit.
De eerste albums werden vaak in recordtempo opgenomen, soms in minder dan twee weken en tussen optredens door.
Tijd voor rock 'n' roll met It's A Long Way To The Top (If You Wanna Rock 'N' Roll).
Deel 2 (20 april 2016):
Omdat Australië inmiddels aan hun voeten lag toerde de band in 1976 onder andere door Groot-Brittannië en het vasteland van Europa. In 1977 werd het album Let There Be Rock opgenomen, dat net als High Voltage eerst in Australië werd uitgebracht. Deze plaat is duidelijk harder en rauwer dan hun eerste albums; voor het eerst werd namelijk getracht het livegeluid van de groep op vinyl vast te leggen. Het gerucht gaat dat tijdens het opnemen van het titelnummer Angus' versterker in brand vloog en hij gewoon verder speelde.
In 1977 werd behalve in Europa ook in de VS getoerd. Ondertussen was bassist Evans na een meningsverschil met Angus ontslagen en vervangen door Cliff Williams. In de Verenigde Staten deed AC/DC als voorprogramma van onder andere KISS ervaring op met het Amerikaanse publiek. Angus gebruikte tijdens die tournee voor het eerst een snoerloze gitaar.
Williams' baswerk was voor het eerst te horen op hun album Powerage, dat in het voorjaar van 1978 uitkwam. Dit feit wordt overigens betwist omdat Williams ten tijde van de opnamen problemen had met het verkrijgen van een visum voor Australië en er zijn sterke geruchten dat George Young het grootste deel van het baswerk voor het album heeft ingespeeld. Hoewel hits tot dan toe nog niet op hun palmares stonden werd in zomer 1978 hun eerste grote hit Whole Lotta Rosie een feit. Het nummer is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een klassieker en nog altijd staat het elk jaar hoog in de top 2000. Kort erop werd het nummer Rock 'n' Roll Damnation ook een hitje. Na het constante toeren en albums maken werd er een livealbum uitgebracht. Een concert dat in april 1978 in Glasgow was gegeven kwam als het album If You Want Blood You've Got It op de markt. De plaat biedt een overzicht van vroege klassiekers als Whole Lotta Rosie, Let There Be Rock en High Voltage.
AC/DC kreeg begin 1979 van hun platenmaatschappij de opdracht met een nieuwe producer te gaan werken om een doorbraak in de VS te bewerkstelligen. Dit was zeer tegen de zin van de band en George Young. De band vertrok desondanks naar Miami om met de befaamde producer Eddie Kramer een nieuwe plaat te maken. De samenwerking met Kramer verliep echter zeer moeizaam. Men besloot in Londen onder leiding van Robert John "Mutt" Lange (die tot dan toe geen ervaring met rockbands had) opnieuw te beginnen. Met Lange werd een compleet nieuwe sound gecreëerd om de Amerikaanse markt open te breken.
Highway to Hell werd in de zomer van 1979 uitgebracht en dit album zorgde in de VS voor een rel doordat Angus op de hoes hoorns droeg (zie foto). Het titelnummer van de plaat werd een hit en is tot op de dag van vandaag een klassieker in hun setlist. Beweerd wordt dat het nummer tegenwoordig populair op begrafenissen en crematies is, hiervoor zijn echter geen betrouwbare gegevens beschikbaar. De groep toerde in de zomer en het najaar van 1979 opnieuw in de VS. Op 13 juli 1979 kwam de band naar Nederland voor een optreden in de Rijnhal te Arnhem, speciaal voor Veronica's Countdown. Het voorprogramma werd verzorgd door Normaal.
Deel 3 (21 april 2016):
Na een kroegentocht met overmatig drankgebruik overleed Bon Scott op 19 februari 1980 in de auto van een vriend met wie hij die avond was gaan stappen. Hij bleek te zijn gestikt in zijn eigen braaksel. Hij werd slechts 33 jaar.
Na het overlijden van Bon Scott trok de band zich enige tijd terug om zich te bezinnen op de toekomst. Scotts ouders adviseerden de bandleden door te gaan. Er werden verschillende namen genoemd die Scotts plaats in zouden nemen, waaronder Noddy Holder (Slade), Allan Fryer (Fat Lip) en Terry Schlesser. Uiteindelijk nam de groep in april van dat jaar Brian Johnson als zanger aan nadat hij bij de auditie zowel Whole Lotta Rosie als Ike & Tina Turners Nutbush City Limits ten gehore had gebracht. Johnson had met de band Geordie al de nodige podiumervaring opgedaan maar na tanend succes was die band eind jaren 70 ter ziele gegaan.
Met hem namen ze het album Back in Black op dat in juli 1980 verscheen. De titel verwees postuum naar Scott. Het album zou het bestverkochte album van de band worden: alleen al in de Verenigde Staten werden er tot op heden 21 miljoen stuks van verkocht, en wereldwijd meer dan 42 miljoen stuks, wat dit tot het op twee na bestverkochte album aller tijden maakte.
Ondanks de bezettingswisselingen bleef AC/DC onverminderd populair. Het succes bracht de band ertoe twee albums zelf te produceren: Flick of the Switch en Fly on the Wall. De verkoop van deze albums viel erg tegen, de reden waarom ter compensatie het minialbum '74 Jailbreak met oud materiaal werd uitgebracht. Daarna werkte de groep opnieuw samen met het duo Vanda & Young voor het album Blow Up Your Video.
In 1990 werd het album The Razors Edge uitgebracht, dit keer geproduceerd door Bruce Fairbairn. Het nummer Thunderstruck zorgde na bijna 11 jaar weer voor succes in de hitlijsten. Het succes van deze plaat bracht de platenmaatschappij ertoe in 1992 een dubbel live cd uit te brengen.
In 1995 verscheen het album Ballbreaker. De plaat werd geproduceerd door Rick Rubin.
Na Ballbreaker verscheen in 1997 een verzamelbox met de naam Bonfire. Daarin zaten enkele bijzondere items. Zo werd een promotiealbum (dat de band in 1977 live had gemaakt) en dat tot dan toe alleen als bootleg verkrijgbaar was geweest, officieel uitgebracht. Verder bevatte de box een cd met niet eerder gebruikt materiaal en demo's en ten slotte werd de soundtrack van de concertfilm Let There Be Rock uit 1980 ook een definitief dubbel livealbum. Daarna duurde het tot 2000 voor er een nieuw studioalbum uitkwam, getiteld Stiff upper lip.
Op 20 oktober 2008 lag het nieuwste album van AC/DC, Black Ice in de winkel. De eerste single (Rock 'N Roll Train) was al langer te beluisteren op hun website. AC/DC heeft tijdens de wereldtournee, de Black Ice Tour, ook in Nederland gespeeld en wel in Ahoy Rotterdam op 13 maart 2009 en vervolgens op 23 juni van datzelfde jaar in de Amsterdam Arena.
Deel 4 (22 april 2016):
De huidige bezetting van AC/DC bestaat uit Brian Johnson, Angus Young en Stevie Young, Chris Slade en Cliff Williams. De heren wonen tegenwoordig een flink eind uit elkaar. Johnson woont in de VS, Angus in Australië en Nederland, Slade in Engeland en Williams in de VS. Angus heeft een huis in het Nederlandse dorp Aalten, omdat zijn Nederlandse vrouw uit die omgeving komt.
Van oktober 2008 tot juni 2010 hield AC/DC de tournee Black Ice. Hierin waren concerten in stadions in België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Engeland, Rusland, Tsjechië, Hongarije, Oostenrijk, Zweden, Zwitserland, Spanje en Denemarken opgenomen. Het tweede Belgische concert, op 3 maart 2009, voor een uitverkocht Antwerps sportpaleis, werd afgelast vanwege een griepaanval van de zanger Brian Johnson. Ze gaven ook in Noord- en Zuid-Amerika optredens; concerten in Australië, Nieuw-Zeeland en Japan vonden plaats in 2010.
In 2011 kwamen twee dvd's uit met liveoptredens. Live at River Plate bevat een concert uit 2009 en op Let there be rock staat de concertfilm die in 1980 ook in de bioscoop draaide
In 2014 was de groep opnieuw in het nieuws. Naast de aankondiging van een nieuw album werd ook bekendgemaakt dat Malcolm Young AC/DC had verlaten wegens ziekte (dementie). Zijn plek werd ingenomen door neef Stevie Young, die in 1988 al een tijd zijn oom had vervangen. Verder werd drummer Phil Rudd gearresteerd op verdenking van het beramen van een moordaanslag en het bezit van verdovende middelen. Het nieuwe album Rock or Bust kwam uit op 2 december 2014, en was op de oude website van de Pop-Professor ook nog Album van de Week.
Op 8 februari 2015 opende AC/DC The Grammy Awards. Ze verschenen hierbij met hun nieuwe/vervangende drummer Chris Slade, die de positie van Phil Rudd overnam voor de komende wereldtour.
Op 7 maart 2016 werd bekend dat de leadzanger Brian Johnson lijdt aan ernstige gehoorschade. De aankomende 10 concerten in Noord- Amerika zijn uitgesteld. Over de toekomst zal later in de maand meer duidelijkheid komen. Op 17 april werd bekendgemaakt dat tijdens de Europese tour van AC/DC zanger Brian Johnson wordt vervangen door Axl Rose. Ook de uitgestelde concerten in Amerika worden ingehaald de zanger van Guns 'N' Roses. Op de Facebookpagina van AC/DC wordt Brian Johnson bedankt voor zijn bijdrages en toewijding aan de band in de afgelopen jaren.
Dit was dé week van AC/DC! Bedankt voor het lezen van de specials! Afgelopen week heb je op deze site ook kunnen stemmen op jouw favo songs van AC/DC. Hieronder die top 3:
Reactie plaatsen
Reacties