Iedere week op De Pop-Professor draait om een bepaalde artiest. De Artist of The Week van deze week: Foo Fighters!
Iedere week op De Pop-Professor draait om een bepaalde artiest. Deze week is dat Foo Fighters. Op hun website staat namelijk een mysterieuze countdown, die loopt tot maandag 23 november 2015 5 uur ´s ochtends. Misschien verschijnt er dan wel nieuw materiaal van Foo Fighters! Tot dan moeten we het doen met ouder materiaal, en daarom deze week op de Pop-Professor: vier specials over Dave Grohl en band! Ook kun je stemmen, wat zijn jouw favo Foo songs?
Bron: metmichiel.3fm.nl
Deel 1 (22 november 2015):
Om het verhaal van de Foo Fighters te vertellen, ontkom je niet aan Nirvana. Dave Grohl is begin 20 als hij in 1990 de zoveelste drummer van Nirvana vervangt. Hij speelt mee op het tweede album: Nevermind. Dit betekent de grote internationale doorbraak voor de grungeband. De eerste single, 'Smells Like Teen Spirit', wordt wereldwijd een hit.
Het succes eindigt abrupt in april 1994 als frontman Kurt Cobain zelfmoord pleegt. Doorgaan zonder hem is geen optie voor de overgebleven bandleden bassist Krist Novoselic en drummer Dave Grohl.
Dave Grohl - "When Kurt died, I was lost. I was numb. The music that I devoted my life to, had now betrayed me. I had no voice. I turned of the radio, I put away my drums. i couldn't bare to hear someone else sing about pain or joy. It just hurt to much."
Maar de pijn slijt. Gelukkig. En langzaam maar zeker komt Dave erachter dat hij gewoon niet zonder muziek kan. Hij neemt een demo op, en de basis voor een eerste album met zijn nieuwe project Foo Fighters is gelegd. Dave stapt naar voren als zanger en gitarist. Er is op dat moment nog geen sprake van een band, hij speelt alles zelf.
Hij zet een eigen label op en haalt meer bandleden binnen. De Foo Fighters zijn nu 'echt' een band en 'This Is A Call' wordt een hit. Voor Dave is het een kick om gitaar te spelen in plaats van te drummen.
We eindigen met Ain't It The Life!
Deel 2 (24 november 2015):
Foo Fighters is een groep maar blijft eigenlijk jarenlang het project, het kindje, van Dave. Dat wordt goed duidelijk tijdens de opnames van het tweede album The Colour And The Shape. Het is Dave die alle nummers schrijft. En nadat de opnames zijn geweest, laat hij weten dat hij niet tevreden is. Hij speelt alle drumpartijen opnieuw.
Dit valt natuurlijk niet goed bij de toenmalige drummer. Hij stapt op en dus moeten de Foo Fighters op zoek naar een nieuw bandlid. Dave heeft Taylor Hawkins op het oog en belt hem op. Hij speelt op dat moment nog in de succesvolle tourband van Alanis Morissette.Taylor besluit eigenlijk direct om over te stappen naar de Foo Fighters.
Met een kersverse drummer aan boord, gaan de mannen aan de slag met het album There Is Nothing Left To Lose. Deze plaat levert hen in 2001 een Grammy op voor 'Beste Rock Album'.
We sluiten dit deel af met I Am A River!
Deel 3 (26 november 2015):
Het klikt meteen goed tussen Dave en Taylor. Toch besluit Dave in 2001 bijna te stoppen met de band. Na het derde album zijn ze van redelijk bekend ineens headliner geworden. Ze vullen grote arena's. De mannen touren al sinds 1999, en het gaat er heftig aan toe.
Het gaat er zelfs zó heftig aan toe dat Taylor in augustus 2001 bijna overlijdt aan een overdosis. Op dat moment zijn ze net begonnen aan de eerste sessie voor de opvolger van het album Nothing Left To Lose. De schrijfsessies komen stil te liggen omdat Taylor moet herstellen. Maar óók omdat het Dave te veel wordt.
De Foo Fighters-frontman heeft al te veel mensen in de muziek scene weg zien glippen. Daarom laat hij de band even voor wat het is. In de tussentijd wordt hij door Josh Homme gevraagd om te komen drummen op zijn album Songs For The Deaf. Deze ervaring werkt helend voor Dave.
Een paar maanden later voegt Dave zich toch weer bij de rest van de Foo Fighters en gaan ze verder met de opnames.
Niemand tevreden met het resultaat. Ze besluiten het album dan ook niet uit te brengen en een pauze in te lassen.
De band komt in april 2012 weer bij elkaar voor een optreden dat al gepland stond. Daar merken ze dat de chemie terug is. Ze beginnen opnieuw aan het eerder geschrapte album. Het resultaat? One By One, het hardste album dat ze tot dan toe gemaakt hebben.
Op deze plaat staat ook 'Times Like These', het nummer dat gaat over de periode van pauze, waarin de bandleden elkaar niet zagen. In die tijd voelde Dave zich niet zichzelf.
Hun muziek beluisteren? Arlandria staat voor je klaar!
Deel 4 (28 november 2015):
Foo Fighters keren in 2005 terug met het album In Your Honour. Het is een dubbel-cd met een rock en akoestische kant. Het zesde album van de mannen, Echoes, Silence, Patience & Grace, verschijnt in september 2007.
'The Pretender' is de eerste single die verschijnt. Daarna volgt 'Long Road To Ruin'. De band wordt groter en groter en vooral de live reputatie groeit. De Foo Fighters staan in juni 2008 twee dagen in een uitverkocht Wembley Stadion in Londen. In twee dagen zijn meer dan 160.000 mensen getuigen van hun show.
Dave life at Wembley stadium tegen het publiek: "HOW DID THIS BAND GET THIS BIG?"
Na een Greatest Hits-album in 2009 komen de mannen in 2011 met een zevende studioplaat: Wasting Light. Dit album is - als een reactie op het steeds groter worden van de band - heel down to earth opgenomen: in de garage van Dave thuis.
De plaat bevat een aantal klassiekers. De singles 'Rope' en 'Walk' worden allebei uitgeroepen tot 3FM Megahit. Datzelfde jaar (2011) staan ze op Pinkpop. Tijdens de show ontstaat een legendarisch moment als Grohl het nummer 'Learn To Fly' stillegt, omdat er een enorme regenboog te zien is.
Dit was dé week van Foo Fighters! Bedankt voor het lezen van de specials! Afgelopen week heb je op deze site ook kunnen stemmen op jouw favo songs van Foo Fighters. Hieronder die top 3:
2. Foo Fighters - The Pretender
Reactie plaatsen
Reacties